Benefit Hoola Bronzer

Po wielu miesiącach prób zużycia moich bonzerów dotarłam w końcu do momentu, w którym została mi tylko jedna sztuka. Jestem niesamowicie z siebie dumna, że udało mi się zajść tak daleko chociaż z jedną kategorią makijażową, jeszcze tylko cała reszta i wyjdę na prostą :D Dzisiaj będziemy się rozwodzić nad znanym bronzerem Hoola, który niektórzy nazywają kultowym i zachwalają. Zaraz opowiem Wam, dlaczego ja bym go w życiu do kultowych kosmetyków nie zaliczyła.

Bronzer jak bronzer, przeznaczenia nie będę opisywać, gdyż to nie ma za bardzo sensu. Opiszę jednak opakowanie, które mnie nie porywa. Niestety opakowania Benefitu w ogóle do mnie nie przemawiają i wyglądają trochę bazarowo w mojej opinii, jednak wiem, że niektórzy są nimi zachwyceni, więc tutaj jest to kwestia gustu.
Papierowe pudełeczko w którym zamknięte jest 8 gram kosmetyku ma też lusterko, ale przyznam szczerze, że nigdy z niego nie skorzystałam, jednak ja nigdy nie korzystam z tych lusterek dołączanych na/w opakowaniach.

Otwierając pudełeczko naszym oczom ukazuje się rówież pędzelek, nawet go raz użyłam, ale szału nie było, więc rzuciłam w kąt.

Dochodzimy więc do właściwej warstwy produktu, która oczywiście interesuje nas najbardziej.
W przybiżeniu i w naturalniejszym świetle wygląda to tak:

Mogłoby się wydawać, że taki ładny jaśniutki lekko biszkopcikowy matowy odcień, który będzie idealny do konturowania. Wizualnie wszystko ładnie pięknie.

Na dłoni wygląda całkiem obiecująco (zdjęcie nie oddaje w 100% wiernie jego odcienia). Na żywo jest on takim trochę beżowym brudaskiem. Czyli wciąż konturowanie jak ta lala da się nim poczynić.
I tutaj niestety kończą się jego zalety (no dobra, nie wszystko byo zaletami), a zaczynają jego wady. Zacznijmy od tego, że przy nabieraniu pędzlem trochę pyli, nie jest to jakoś szczególnie upierdliwe i na pewno nie jest to aż tak irytujące jak przy bronzerach z Iglota, ale jednak ten fakt następuje, więc należy o tym wspomnieć. Druga sprawa to sama aplikacja, na pędzel nakłada się go przyjemnie i milutko, ale już na twarz mniej milutko i mam wrażenie, że on niedokładnie chce się rozcierać. To znaczy rozciera się, jednak nie jest plastyczny, tylko jeśli przyłożymy odrobinkę w jednym miejscu to trzeba się napracować pędzlem, żeby go rozetrzeć poprawnie, aby wyglądał naturalnie. Trzecia sprawa - w ciągu dnia w efekcie pracy z sebum z naszej skóry ciemnieje i jest to dla mnie strasznie irytujące, bo jeśli nakładam sobie odpowiednią ilość bronzera i wychodzę z domu w makijażu, to chciałabym, żeby ten makijaż wyglądał identycznie po godzinie czy dwóch, a nie że muszę patrzeć w lustro co jakiś czas, żeby sprawdzić, czy czasami nie muszę gdzieś rozetrzeć jakiejś plamy na twarzy. Tak, bo on w ciągu dnia tworzy plamy, bardzo nieestetyczne plamy. Dlatego muszę się zawsze starać żeby nałożyć naprawdę niewielką ilość, co bym nie wyglądała jak idiotka po kilku godzinach, po prostu ten produkt z niektórych miejsc na twarzy znika, a na niektórych tworzy placki i ciemnieje, więc ja nie mam pojęcia, co jest z nim nie tak.
Poniżej nałożony na twarz mojej dzisiejszej modelki (dziękuję Siostrzyczko):

Specjalnie nałożyłam go taką ilość, żeby było widać na zdjęciu cokolwiek (czyli chyba 1/4 opakowania, bo przeciez aparat zjada kolory), ale wciąż jakoś niespecjalnie podoba mi się to, jak to wygląda (nie umniejszając rzecz jasna urody mojej Siostrze - chodzi mi tylko o ten nieszczęsny kontur).
Niestety nie jestem zadowolona. Przyznaję szczerze, że po Narsowej Lagunie przeskok na coś takiego to jest dla mnie zmiana na gorsze, na o wiele gorsze. Na szczęście nie zostało mi go ogromnie dużo, bo sukcesywnie staram się dobijać do dna, ale zastanawiam się, czy może po prostu kupić znowu Lagunę, a z Hoolą dać sobie spokój.
Miałyście może ten bronzer? Jeśli tak to jakie macie o nim zdanie? A może macie go na swojej liście do kupienia?
Moja ocena: 4/10

Swoją drogą dzisiaj stworzyłam fanpage bloga na facebooku, jeśli macie ochotę polubić, to zapraszam TUTAJ.